BG 159 – Meneer Piet’s optimisme

Meneer Piet is al op leeftijd en heeft een flinke smak geld op zijn bankrekening staan, waarmee hij een aantal jaren geleden besloot iets nuttigs te gaan doen: hij koopt leegstaande kerken op.
Niet om er een of twee verdiepingen in aan te laten brengen en ze met veel winst door te verkopen als mooie antiekwinkel, bijzonder restaurant of luxe galerie.
Nee, hij koopt ze om te zorgen dat ze beschikbaar zijn voor als de mensen tot inkeer komen en beseffen dat ze ze weer voor hun originele functie nodig hebben…
Hij heeft er inmiddels 12 in zijn bezit en heeft zijn zinnen gezet op nog minstens 16 andere.

BG 158 – Het nieuwe jaar

Het nieuwe jaar went al. Ik denk niet meer per ongeluk nog in 2022 te leven. Ik heb de rotzooi van het vorige jaar bij het vuilnis gezet en de mooie dingen bewaard. Ik heb waardeloze spullen weggegooid en dat wat ik kan hergebruiken opgeslagen in mijn magazijn vol mogelijkheden. Ik koester het positieve en laat het negatieve achter me (maar eerst leer ik er lessen uit). Net als onvoorstelbaar grote sterrenstelsels en microscopisch kleine atomen blijf ik in beweging, als klein onderdeeltje van het immens grote en soms ook intiem kleine geheel, zolang ik nog wat tijd, kracht en energie over heb. Ondanks voortschrijdende slijtage, hoop ik nog wat meer jaarwisselingen mee te mogen maken. Samen met de uitgebreide, overweldigend mooie, geheimzinnige, unieke, en soms beklemmend zware wereld om me heen en in me – schop ik aan tegen, zet ik mijn tanden in, bedenk ik, creëer ik, sla ik mijn armen om, en bemin ik voorzichtig het jaar 2023.

BG 158 – The new year

I am already getting used to the new year. I no longer accidentally think I’m still living in 2022. I put last year’s mess in the trash and kept the nice things. I have thrown away worthless stuff and stored what I can reuse in my warehouse full of possibilities. I cherish the positive and leave the negative behind (but first I learn lessons from it). Just like unimaginably large galaxies and microscopic small atoms I keep moving, as a small part of the immensely large and sometimes intimately small whole, as long as I still have some time, strength and energy left. Despite progressive wear and tear, I hope I will be allowed to experience some more new years. Together with the expansive, overwhelmingly beautiful, mysterious, unique, and sometimes oppressively heavy world around me and within me – I kick against, sink my teeth into, invent, create, wrap my arms around, and gently love the year 2023.

BG 157 – Té eerlijk

In de vroege ochtend was ze vertrokken met het openbaar vervoer, vanuit haar woonplaats in het noorden van Nederland op weg naar het Mediapark in Hilversum, om auditie te doen voor de tv-quiz De Zwakste Schakel.

(Daarin beantwoorden kandidaten om de beurt in een snel tempo vragen die gesteld worden door een zogenaamd strenge presentratrice. Iedere kandidaat kan voordat hem of haar een vraag wordt gesteld op de knop drukken en ‘bank’ roepen om het tot dan toe bij elkaar gespeelde bedrag veilig te stellen. Bij een fout antwoord gaat de teller terug naar nul. Hoe langer de ketting van goed beantwoorde vragen, hoe hoger het te banken bedrag. Aan het einde van elke vragenronde schrijven de kandidaten op en lezen ze voor wie er volgens hen in die ronde de zwakste schakel was. De presentratrice brengt hier en daar een kandidaat op humoristische wijze in verlegenheid en vraagt vervolgens aan een of meerdere van hen waarom ze op diegene gestemd hebben. De bedoeling is dat ze daar een origineel en gevat antwoord op geven. Degene met de meeste stemmen valt af – ‘Met vier stemmen ben jij… De Zwákste Schakel! Daag!’ – en moet vervolgens beschaamd via het midden van de kring het spel verlaten. De volgende ronde wordt dus met een kandidaat minder gespeeld. De twee kandidaten die als laatste overblijven, spelen tegen elkaar om uiteindelijk het opgebouwde geldbedrag te winnen.)

De reis duurde lang en was vermoeiend, maar ze arriveerde op tijd. Nadat ze zich aangemeld had bij de receptie, kreeg ze een stapeltje papieren en een balpen uitgereikt en werd haar de weg gewezen naar een kantine, waar al tientallen mensen, alleen of in groepjes, aan grote ronde tafels zaten. Ze moest allemaal vragen invullen…

Read More »BG 157 – Té eerlijk

BG 157 – Too honest

In the early morning she had left by public transport, from her hometown in the north of the Netherlands on her way to the Mediapark in Hilversum, to audition for the tv quiz The Weakest Link.

(In it, candidates take turns answering questions at a rapid pace that are asked by a so-called strict female presenter. Before being asked a question, each candidate can press the button and shout ‘bank’ to secure the amount the team has accumulated so far. In case of an incorrect answer, the counter goes back to zero. The longer the chain of correctly answered questions, the higher the amount to be banked. At the end of each round of questions, the candidates write down and read aloud who they think was the weakest link in that round. The presenter humorously embarrasses a candidate here and there and then asks one or more of them why they voted for that particular person. They are supposed to give an original and witty answer. The one with the most votes is eliminated – “With four votes you are… The Weakest Link! Goodbye!” – and then has to leave the game in shame through the center of the circle. The next round is therefore played with one less candidate. The last two candidates standing will play against each other to ultimately win the accumulated amount of money.)

The journey was long and tiring, but she arrived in time. After she had registered at the reception desk, she was handed a stack of papers and a ballpoint pen and shown the way to a canteen, where dozens of people, alone or in groups, were already seated around big round tables. She had to write down answers to all kinds of questions…

Read More »BG 157 – Too honest

BG 155 – Haiku (NL)

de geur van winter
van tussen de bladzijden
en leder, het boek

BG 155 – Haiku (EN)

the scent of winter
from in between the pages
and leather, the book

BG 153 – Lettertype

Zij is een LETTERTYPE: ze houdt van lezen en van schrijven.

BG 153 – Font

She is FONT of reading and writing.

BG 152 – Vrouwen zijn beter

Vrouwen zijn beter!
Nee, niet beter dan mannen (net zoals mannen niet beter zijn dan vrouwen), maar vrouwen zijn beter, veel beter, dan ze denken te zijn.
De meeste mannen overschatten zichzelf, terwijl de meeste vrouwen zichzelf onderschatten. En dat houdt de scheve machtsverhoudingen tussen mannen en vrouwen in stand.
Als vrouwen zich zouden realiseren welke talenten ze hebben, over welke capaciteiten ze beschikken en wat hun mogelijkheden zijn, konden ze hun leven meer inhoud geven, meer voldoening vinden, onafhankelijker en gelukkiger zijn.
Ze zouden kunnen stoppen met zichzelf wegcijferen, met zwijgen om de lieve vrede, en met zich schikken in oneerlijke situaties, zowel privé, sociaal als op hun werk.
Vrouwen zijn beter, veel beter, dan ze zich realiseren.

(Ik ben mij ervan bewust dat niet ieder mens zich voelt passen in de hokjes vrouw of man en respecteer dat, maar dat onderwerp is hier niet aan de orde.)

BG 152 – Women are better

Women are better!
No, not better than men (just as men are not better than women), but women are better, much better, than they think they are.
Most men overestimate themselves, while most women underestimate themselves. And that perpetuates the imbalance of power between men and women.
If women realized what talents they have, what capabilities they have and what their possibilities are, they could give their lives more meaning, find more fulfillment, be more independent and happier.
They could stop self-effacing, keeping quiet for the sake of peace, and putting up with unfair situations, whether private, social, or at work.
Women are better, much better, than they realize.

(I am aware that not every person feels that they fit into the male or female category and I respect that, but that is not the subject here.)

BG 151 – Wagging Weightlessness (Tautogram)

why would we wonder
while whole worlds with wings
wrestle whoever, whatever, whenever
wholeheartedly willing wonderment

witty window-ledges wither with
words written where wildlife wanes
what will withdrawal waste
when wild winds want womanhood

women whose wisecrack wisdom
wills wonderful well-aimed worlds
within wintertime wondrous walls
while wilderness wantingly waits
wagging weightlessness

BG 150 – Juichend Jukbeen (Tautogram)

jawel ja, juist ja, jij joh
jouw just-in-time justifiëren
je juichende junior joyrijden
je joviale jaszak, je junkmail

jouw jeukerige, jaknikkende janboel
je jawoord, jouw joggingbroek, jullie juwelen
je jachtstoet, jachthaven, je jazzy jubeltenen
jijzelf, jij jengelt je jaaropgave

jullie jeugdige junkfood – jemig – jetlag
je juistheid, je jeugdwelzijnsbeleid
jullie juridische jaarafsluiting
je jugenstil jubileumnummer

jouw jeukende juxtapositie
jawel ja, juist ja
je juichend jukbeen

BG 149 – Boekenlegger / Bookmark 05

Bookmark, four black ink drawings of old books.
Bookmark, four black ink drawings of old books, lying on bright red book.


grootte 5×15 cm
originele tekeningen getekend met een fineliner

size 2×6 inch
original drawings drawn with a fineliner


Je hebt deze tekeningen waarschijnlijk al eerder gezien op mijn Blog,
maar nu heb ik ze verkleind en verzameld op een boekenlegger.

You’ve probably seen these drawings before on my Blog,
but now I’ve reduced them and collected them on a bookmark.

BG 148 – Populistische politici

Het politieke debat was ooit een – strijdbare – uitwisseling van standpunten en argumenten om als volksvertegenwoordigers tot een overeenstemming te komen in het belang van het volk. Tegenwoordig lijkt het vooral een podium voor megalomane narcisten (spiegelbeeldliefhebbers met grootheidswaanzin) om zichzelf te presenteren aan hun achterban.

Populisten zijn mensen die je manipuleren (je bang maken en geruststellen) in hun eigen belang en ten bate van hun eigen populariteit, door middel van leugens. Gelukkig eindigt een democratie niet zodra populistische leiders onwaarheden vertellen. Het grootste deel van de politiek en de journalistiek blijft gewoon doen wat het moet doen en blijft weerwoord bieden. Dat geeft ook het volk de gelegenheid door schaamteloze onjuistheden heen te prikken.

Het is niet uit kwaadaardigheid dat mensen …

Read More »BG 148 – Populistische politici

BG 148 – Populist politicians

The political debate was once a – combative – exchange of points of view and arguments of representatives of the people in order to reach agreement in the interests of the people. Nowadays it seems to be a stage for megalomaniac narcissists to present themselves to their followers.

Populists are people who manipulate you (frighten and reassure you) for their own sake and for their own popularity, through lies. Fortunately, democracy doesn’t end when populist leaders tell untruths. Most of the politicians and journalists just keep doing what they are supposed to do and keep refuting. This also gives the people the opportunity to pierce through shameless inaccuracies.

It is not out of malice that people …

Read More »BG 148 – Populist politicians

BG 147 – Herfst, herfst, wat heb je te koop?

Lang geleden, in de jaren zestig, toen ik op de kleuterschool zat, leerden wij een liedje dat ik nog iedere herfst vaak geluidloos neurie. Het gaat als volgt:
‘Herfst, herfst, wat heb je te koop?’
Rare vraag toch? Dus ook toen al waren we overdreven bezig met commercie.
‘Honderdduizend blaadren op een hoop.’
Honderdduizend was synoniem voor ‘veel’. Heeeeel veeeeel bladeren op een hoop. Of eigenlijk op meerdere hopen. Hopen die niet lang bleven liggen, want, zo gaat het verder:
‘Zakken vol met wind.’
Zakken vol met wind? Zákken vol met wind? Het lijkt me dat de schrijver van de tekst hier echt de kluts kwijt was. Die bladeren, die deed je soms in zakken om ze af te voeren, maar de wind, die zat toch niet in zakken? Of de liedjesschrijver nu vuilniszakken of onze jas- of broekzakken bedoelde, er zat geen wind in.
De wind woei vrij om ons heen, blies ons bijna ondersteboven, bulderde ‘s nachts om ons huis, husselde onze haren door elkaar, liet onze ogen tranen en onze neuzen lopen. Maar wind in zakken? Ik denk het niet.
Dus: ‘Zakken vol met wind …

Read More »BG 147 – Herfst, herfst, wat heb je te koop?

BG 147 – Autumn, autumn, what do you have for sale?

Way back in the 1960s, when I was in kindergarten (in The Netherlands), we learned a song that I still hum silently every fall. It goes like this:
‘Autumn, autumn, what do you have for sale?’
Weird question right? So even back then we were preoccupied with commerce.
‘A hundred thousand leaves in a heap.’
One hundred thousand was synonymous with ‘many’. Looooots of leaves in a heap. Or actually several heaps. Heaps that didn’t last long, because, so it goes on:
‘Bags full of wind.’
Bags full of wind? Bágs full of wind? It seems to me that the writer of the text really lost it here. You sometimes bagged those leaves to carry them away, but the wind wasn’t bagged, was it? Whether the songwriter meant garbage bags or the pockets of our jackets or trousers, there was no wind in it.
The wind blew freely around us, almost blew us upside down, roared around our house at night, tousled our hair, made our eyes water and our noses run. But wind in bags? I don’t think so.
So: ‘Bags full of wind …

Read More »BG 147 – Autumn, autumn, what do you have for sale?

BG 146 – Herfst / Autumn

Animated GIF, Herfst, gedicht op herfstblad.


Regen,
donkere luchten,
donderslagen en bliksemschichten,
woest vallende kleurrijke bladeren.
Herfst!


Rain,
dark skies,
thunder and lightning,
ferociously falling colorful leaves.
Autumn!

BG 145 – 100 Woorden Fictie

Twee treden

Hij brak bijna zijn nek toen hij ‘s avonds laat op het houten opstapje voor de boekenkast op de tenen van één voet reikte naar een dik oud boek op de bovenste plank. Toen hij zijn evenwicht hervonden had en weer stevig op het trapje stond, sloeg hij het boek op een willekeurige plaats open. Vreemd genoeg voelde het of de opengeslagen pagina de hele avond al aan hem had geroepen. De tekst beschreef een oudere man die opgewonden in een antiek boek bladerde en er bijzonder waardevolle informatie in ontdekte, vlak voordat hij een dodelijke val maakte.

BG 145 – 100 Words Fiction

Two steps

He nearly broke his neck when late at night on the small wooden stairs in front of the bookcase on his right tiptoes he reached for a thick old book on the top shelf. When he had regained his balance and stood firmly on the steps again, he opened the book in a random place. Strangely enough, it felt as if the open page had been calling to him all evening. The text described an elderly man who excitedly leafed through an antique book and discovered very valuable information in it, just before he made a fatal fall.

BG 144 – Willekeurige Vragen

Mag ik je iets vragen? Kun je zeggen hoeveel kanten een kamer heeft? Heb je de binnen- en buitenkant meegeteld? Draag je een trouwring? Zo niet, zou je een trouwring willen dragen? Vind je kikkers leuk of walgelijk? Kun je schaken? Beoefen je een teamsport? Eet je graag broccoli? Zou je graag broccoli eten als het oranje was?

BG 144 – Random Questions

May I ask you something? Can you tell how many sides a room has? Have you counted the inside and outside? Do you wear a wedding ring? If not, would you like to wear a wedding ring? Do you like frogs or do you think they are disgusting? Can you play chess? Do you practice a team sport? Do you like to eat broccoli? Would you like to eat broccoli if it was orange?

BG 143 – Boekenleggers / Bookmarks 03 + 04

Found Words bookmark 03, cut out Dutch words in red, pink, grey and black on white.
Found Words bookmark 04, cut out Dutch words in red, pink, grey and black on white.

Gevonden Woorden boekenleggers (collages van uitgeknipte woorden).
De woorden vormen samen geen verhaal, al kun je ze wel proberen te combineren.
Maat: 5×15 cm (met witte rand).

Found Words bookmarks (collages of cut out words).
Don’t worry if you don’t understand Dutch, the words together don’t make a story.
Size: 2×6 inch (with white border).

BG 142 – Zinvol

Ze had haar zinnen erop gezet en was niet van het idee af te brengen, ze zou en moest ze kopen, ook al moest ze er eerst nog maanden voor sparen, en ik begreep het maar niet, en zij begreep mij dan weer niet, bozig, en ik begreep niet waarom ze zichzelf bewust gehandicapt wou maken, zich kwetsbaar wou maken, waarom ze zich zo wou beperken dat ze niet meer snel weg kon komen als dat nodig mocht zijn, waarom ze ervoor zou kiezen om niet meer te kunnen lopen of staan zonder te wankelen en zonder pijn, en zij vond dat grote onzin, waarom ze voortaan alleen nog aan de arm van iemand anders, waarschijnlijk van een knappe man, over oneffen straatstenen zou willen lopen, wat haar een goed idee leek, en waarom ze vond dat ze veel aantrekkelijker zou zijn als ze haar lichaam in een onnatuurlijke houding dwong, maar ze vond dat dat wel meeviel; en waarom ze toch zo nodig tien centimeter groter wou lijken, want wat was er nou eigenlijk mis met haar eigen lengte en houding, ze vond zichzelf te klein en te onopgemerkt; en ik begreep maar niet waar ze dat ongemak en die pijn voor over had, waarom ze voortaan na het uitgaan vloekend die dingen in een hoek zou smijten en keer op keer haar nieuwste blaren en wonden zou verzorgen, maar zij vond dat belachelijk want sterk overdreven; en ik begreep maar niet waarom ze zoveel geld wilde uitgeven aan dingen die slecht waren voor haar lichaam: voor haar voeten, haar gewrichten, haar ruggenwervels en nekwervels; omdat ze zo mooi waren, beweerde ze; en ik begreep maar niet waarom ze dacht dat ze alle aandacht waar ze naar smachtte zou krijgen, en dat vond ze een gemene steek onder water, als ze voortaan haar voeten zou persen in veel te dure schoenen met torenhoge naaldhakken; en wat daar dan toch mis mee was, vroeg ze, en waar ik me toch mee bemoeide, vroeg ze bozer, en ik vroeg haar wat er dan toch mis was met gewoon zonder fratsen en zonder pijn te kunnen lopen, en wat er mis was met comfortabel in je eigen lijf zitten en met mensen, mannen, zonder onnodige kwetsbaarheid en onderdanigheid, maar juist sterk en trots tegemoet te treden; maar ik denk dat ze me al niet meer hoorde.

BG 142 – Sentence

She had her mind set on it and she couldn’t help but think she would and had to buy them, even if she had to first save up for it for months, and I just didn’t understand, and then she didn’t understand me in return, in an angry way, and I couldn’t understand why she wanted to make herself disabled deliberately, wanted to make herself vulnerable, why she wanted to limit herself so that she couldn’t get away quickly if she had to, why she would choose to not be able to walk or stand without staggering and without pain, and she thought that was utter nonsense, why from now on she would only want to walk on uneven paving stones holding onto the arm of someone else, probably a handsome man, which seemed like a good idea to her, and why she felt that she would be much more attractive if she forced her body into an unnatural position, but she thought it was not that bad; and why on earth she wanted to appear four inches taller, because what was wrong with her own height and posture, she thought herself too small and too unnoticed; and I simply couldn’t understand why she was willing to deal with that discomfort and pain, why she would from now on after going out throw those things into a corner, cursing and tending to her latest blisters and wounds over and over again, but she thought that was ridiculous because greatly exaggerated; and I just couldn’t understand why she was willing to spend so much money on things that were bad for her body: for her feet, her joints, her back vertebrae and neck vertebrae; because they were so beautiful, she claimed; and I just couldn’t understand why she thought she would get all the attention she craved, and she thought that was a stab in the back, if from now on she were to squeeze her feet into overpriced shoes with sky-high stiletto heels; and what on earth was wrong with that, she asked, and why I was bothering with it, she asked angrier, and I asked her what on earth was wrong with just being able to walk without pose and pain, and what was wrong with feeling comfortable in your own body and with facing people, men, without unnecessary vulnerability and submission, to face them strongly and proudly instead; but I guess she didn’t hear me anymore.