Team 1, in de blauw met witte shirts, bestaat uit de spelers Deca, Hecto, Kilo, Mega, Giga, Tera, Peta, Exa, Zetta, Yotta, Ronna, en coach Quetta.
Team 2, in de rode shirts, stelt de volgende spelers op: Deci, Centi, Milli, Micro, Nano, Pico, Femto, Atto, Zepto, Yocto, Ronto, en coach Quecto.
Helaas is het tweede team al bij voorbaat kansloos…
Team 1, in the blue and white shirts, consists of the players Deca, Hecto, Kilo, Mega, Giga, Tera, Peta, Exa, Zetta, Yotta, Ronna, and coach Quetta.
Team 2, in the red shirts, fields the following players: Deci, Centi, Milli, Micro, Nano, Pico, Femto, Atto, Zepto, Yocto, Ronto, and coach Quecto.
Unfortunately, the second team has no chance from the outset…
Hoe zit dat ook alweer met die ton?
Wat is het? Wat meet het ook alweer? En hoeveel meet het ook alweer?
Laten we het op een rijtje zetten…
Als we het over gewicht hebben, is een Nederlandse ton (een metrische ton) gelijk aan duizend kilogram (vaak afgekort tot kilo of kg).
Dus: 1 ton = 1.000 kg.
Dat klinkt simpel, maar is internationaal gezien toch wat ingewikkelder.
De gewichtseenheid ‘ton’ kan namelijk in het Engels verschillende betekenissen hebben (lbs = pounds):
1 ton = 1 ‘short ton’, US = 2,000 lbs = 907,18 kg
1 ton = 1 ‘long ton’, UK = 2,240 lbs = 1.016 kg
1 tonne = 1 ‘metric ton’ = 2,204.62 lbs = 1.000 kg
Hoe zit dat dan, met die short en long ton? …
What about that ton again?
What is it? What does it measure again? And how much does it measure again?
Let’s get it straight…
When talking about weight, a Dutch ton (metric ton) is equal to one thousand kilograms (often abbreviated as kilo or kg).
So: 1 ton = 1.000 kg.
That sounds simple, but from an international perspective it is somewhat more complicated.
The weight unit ‘ton’ can have different meanings in English (lbs = pounds):
1 ton = 1 ‘short ton’, US = 2,000 lbs = 907,18 kg
1 ton = 1 ‘long ton’, UK = 2,240 lbs = 1.016 kg
1 tonne = 1 ‘metric ton’ = 2,204.62 lbs = 1.000 kg
So what about that short and long ton? …
herfstige stormwind
raast langs het huis door de tuin
luid breekt een tak af
autumnal storm wind
rages past house and garden
a branch loudly breaks
Foto Animatie / Photo Animation:
– Hé hallo! Dat is lang geleden, zeg!
Ze heeft hem herkend. Hij komt naar haar tafel toe.
Hij heeft nog steeds dat dwaze kapsel en hij draagt zelfs nog precies dezelfde jas.
Er zijn nog andere tafels vrij. Ze was hier liever alleen blijven zitten.
Maar hij heeft de rugleuning van de stoel tegenover haar al beet.
– Dus, ik zei – je hoorde me waarschijnlijk niet – dat is lang geleden!
Zijn gezicht straalt van blijdschap.
– Ja.
Antwoordt ze. Dat kan zowel op dat lang geleden slaan als op dat ze hem wel degelijk gehoord heeft.
Met veel poeha trekt hij zijn jas uit, hangt die over de leuning van zijn stoel en gaat er puffend op zitten.
– Hè hè, ik zit.
Ja, dat is iedereen wel opgevallen. Hij schuift zijn stoel lawaaierig wat dichter naar het ronde tafelblad en legt zijn onderarmen en ellebogen erop.
– Goh, dat ik jou hier tegenkom!
Net iets te luid, zoals vroeger. Niet alleen voor haar bedoeld, maar …
– Hey there! Long time no see!
She recognized him. He approaches her table.
He still has that silly haircut and he’s even wearing the exact same jacket.
There are other tables available. She’d rather have stayed seated here alone.
But he’s already grabbed the backrest of the chair opposite her.
– So, I said – you probably didn’t hear me – it’s been a long time!
His face beams with joy.
– Yes.
She answers. That could either refer to that long time or to the fact that she actually heard him.
He dramatically takes off his jacket, hangs it over the chair’s backrest, and sits down, huffing.
– Phew, I’m sitting.
Yes, everyone noticed that. He noisily slides his chair closer to the round tabletop and rests his forearms and elbows on it.
– Gosh, that I run into you here!
Just a little too loud, like in the old days. Not only meant for her, but …
Zij zei, gisteren, zei zij ja…, dat hij, dat hem, dat ie, nou ja, hem z’n hemd had gehad gedaan, gisteren, of eergisteren, daar wil ik vanaf zijn.
En dat ze opzij, voorbij, bijlangs, bij hem z’n hemd was geweest of geworden.
Of in ieder geval bewust, bij bewustzijn en welzijn, zijwaarts bijlangs bij de straat staat, en verstaat, terwijl ze stil staat, stond, op de grond, langs de straat, en slaat, of nee, gaat, vergaat, maar zonder haat, of… te laat, daar wil ik vanaf zijn.
Ze wou en wil, zou kil, weerloos wachten, wezenloos smachten, en weer… daar, maar alsmaar daar, aldaar, gevoeld als gevaar, maar, bedoeld als bedaarde, zachte aarde, van waarde, waar ze niet ontaarde, en ze baarde, lang geleden, lang verleden, gegleden, leden, tevreden, of… niet, daar wil ik vanaf zijn.
Vandaag de dag en vannacht de nacht, wacht dit jaar, haar jaar, want en maar…, gooit ze om, duwt ze om, valt ze om soms, dom, maar bromt ze weerom, badom, badoem! Vol vuur, vol figuur, of dat gestuur of getuur, maar daar wil ik vanaf zijn.
Ze is niet meer nukkig, ook niet krukkig of plukkig, misschien zelfs gelukkig.
Maar daar wil ik vanaf zijn.
Mag ik je iets vragen? Vind je dat ijsberen tegen uitsterven beschermd moeten worden? Wat doe jij voor een beter milieu? Vind je dat je eigenlijk meer zou moeten doen? Heb je borsthaar? Knip je elke week je nagels? Eet je liever een appel of een sinaasappel? Ben jij graag altijd bereikbaar? Zou je naar een hele fijne plek op vakantie willen gaan ook als er geen internetbereik was? Wie is jouw held?
May I ask you something? Do you think polar bears should be protected from extinction? What do you do for a better environment? Do you think you should do more? Do you have chest hair? Do you cut your nails every week? Would you rather eat an apple or an orange? Do you like to be always available? Would you like to go on holiday to a wonderful place even if there was no internet coverage? Who is your hero?
translate those tranquil testimonies
that together tempt the tendency
to tackle the testy temperaments
tick thump throb tumult trash them
technical throwaway tectonics
together tantalizing temptations
theatrically tarnishing themselves
than transgress transfuse taint
two three ten twenty terminating
their theorem too terrifying tough
then those terms to their taciturnity
tattered tails to take themselves
their typeface thoroughly thick
their thunderstorms typically terse
Hoe kun je in hemelsnaam in slaap vallen terwijl je schaapjes telt?
Als je niet oplet, raak je de tel kwijt en moet je weer van voren af aan beginnen!
En omdat je die verdomde beesten verzint en ze dus niet hoeft te voederen, zijn ze oneindig in aantal. Bèèh! Bèèh! Bèèh!
Zo val je toch nooit in slaap? Argh!
How on earth can you fall asleep while counting sheep?
If you don’t pay attention, you’ll lose count and have to start all over again!
And because you make those damn beasts up and don’t have to feed them, they are infinite in number. Baa! Baa! Baa!
That way you’ll never fall asleep, right? Argh!
Earthshot Prize Roadmap 2023
See what is being done for a healthier planet.
And what you can do yourself.
Kijk wat er allemaal gedaan wordt voor een gezondere planeet.
En wat jij zelf kunt doen.
Bru Taal en haar broers Rekenenen en War zitten op de lagere school.
Ze worden thuis streng opgevoed en hebben geleerd dat ze niet alleen geen grote mond tegen volwassenen mogen opzetten, maar eigenlijk helemaal niet met ze mogen praten. In plaats daarvan moeten ze ergens rustig gaan spelen en de volwassenen niet lastigvallen.
Maar Bru begrijpt niet wat er zo ‘lastig’ is aan een onschuldig gesprekje en waarom ze geen deel mag uitmaken van dezelfde wereld als de volwassenen. Het is toch de bedoeling dat ze er ooit zelf een wordt?
Bru neemt aan dat de leraren op school een uitzondering vormen op de regel. Ze zal toch moeten antwoorden als die haar een vraag stellen. Oh ja, wacht, dat is ook zo, ze mag wel – moet zelfs – antwoorden als een volwassene haar een vraag stelt! Maar ze moet wel goed oppassen wat ze zegt, want niet alles wat er bij haar thuis gebeurt of gezegd wordt is bestemd voor andermans oren.
Voor haar leeftijd voelt ze vrij goed aan wanneer ze een antwoord wel of niet hardop mag uitspreken. Desondanks vindt ze het moeilijk …
Auda Cious and her brothers Cons and Injudi are attending primary school.
They are being raised strictly at home and have learned that they not only should not put up a big mouth against adults, but they shouldn’t talk to them at all. Instead, they’re supposed to go play quietly somewhere and not bother the adults.
But Auda doesn’t understand what’s so ‘bothersome’ about a harmless conversation and why she can’t be a part of the same world as the adults. After all, she’s supposed to become one herself someday, right?
Auda assumes that the teachers at school are an exception to this rule. She’ll have to answer if they ask her a question. Oh wait, but that’s right, she can – actually, she must – answer if an adult asks her a question! But she has to be careful with what she says because not everything that happens or is said at her home is meant for other people’s ears.
For her age, she has a pretty good sense of when she can or cannot speak an answer aloud. Nevertheless, she finds it difficult …
Onze sympathieke buurman J heeft een herriehobby.
Nee, hij scheurt niet rond op een motor met aangepaste knalpijp.
Hij is een recreatieve bladblazer.
In de herfst, als er duizenden natte bladeren rond hun huis liggen, maar ook in de zomer, als er met moeite een enkel verdroogd blaadje te vinden is, leeft hij zich langdurig, enthousiast en luidruchtig uit op het van hot naar her verplaatsen van die dingen met zijn bladblazer.
En wanneer er echt geen blad meer te vinden is, hoeft hij zich nog steeds niet te vervelen, want hij heeft gelukkig een aantal reserve-herriehobbies.
Dan snoeit hij piepkleine haagjes met een grote elektrische heggenschaar, of stofzuigt hij het plastic gras dat naast hun huis op een betonnen ondergrond ligt, of maakt hij met een hogedrukspuit de vloer van hun garage en hun oprit schoon, onder het genot van luide muziek van René Froger.
Als hij uitgeraasd is, slaakt de buurt een zucht van verlichting.
Our sympathetic neighbor J has a noisy hobby.
No, he’s not tearing around on a motorcycle with a modified muffler.
He is a recreational leaf blower.
In autumn, when thousands of wet leaves lie around their home, but also in summer, when it is difficult to find even a single dried leaf, he spends a lot of time enthusiastically and noisily moving those things from place to place with his leaf blower.
And when there really is no more leaf to be found, he still does not need to feel bored, because fortunately he has a number of spare noisy hobbies.
He then trims tiny hedges with a large electric hedge trimmer, or vacuums the plastic grass that lies on a concrete surface next to their home, or pressure washes the floor of their garage and their driveway, while enjoying loud music from a Dutch folk singer.
When he’s done making noise, the neighborhood breathes a sigh of relief.
Marc en ik kijken graag naar kwissen op televisie.
Bijvoorbeeld op de Nederlandse tv Twee Voor Twaalf en De Slimste Mens en op de Engelse BBC Eggheads en Mastermind.
En we doen ook graag thuis op de bank mee.
We zijn beiden in heel veel dingen geïnteresseerd, maar hebben helaas niet zo’n goed geheugen. Dus als je ons zou kunnen observeren terwijl we een kwis kijken, zouden we onbedoeld hilarisch overkomen.
Er wordt bijvoorbeeld een vraag gesteld over een bepaald historisch verdrag.
Dan zegt een van ons:
‘Oh ja, eh…, wacht! Daar heb ik vorige week net over gelezen!
Eh…, hoe heet dat nou ook weer?’
Of: ‘Oh ja, daar heb ik eergisteren net een documentaire over gezien!’
Of: ‘Ja, ja, dat heb ik vroeger op school geleerd! Eh…?’
Of: ‘Ik las dit onlangs op het internet! Eh… Toe nou! Ik wéét dit!
Eh… Maar nu even niet…’
Ondertussen is de tijd waarin het antwoord gegeven moest worden alweer verstreken.
En bij een volgende vraag, over …
Marc and I like to watch quizzes on television.
For example on the Dutch TV Twee Voor Twaalf and De Slimste Mens and on the English BBC Eggheads and Mastermind.
And we also like to join in on the couch at home.
We are both interested in a lot of things, but unfortunately we don’t have such a good memory. So if you could observe us watching a quiz, we’d seem unintentionally hilarious.
For example, a question is asked about a certain historical treaty.
Then one of us says:
‘Oh yes, uh…, wait! I just read about that last week!
Uh…, what’s it called again?’
Or: ‘Oh yes, I just saw a documentary about that two days ago!’
Or: ‘Yes, yes, I learned that in school! Uh…?’
Or, ‘I read this on the internet the other day! Uh… Come on! I know this!
Uh… But not right now…’
Meanwhile, the time in which the answer had to be given has already passed.
And on a next question, about …
Hij had heerlijk diep geslapen en knipperde met zijn ogen tegen het felle licht.
Toen hij zich tevreden probeerde om te draaien, bleken zijn polsen vastgebonden.
Verschrikt keek hij in een kwaadaardig gezicht.
He had slept blissfully deep and blinked his eyes against the bright light.
When he tried to turn with satisfaction, he noticed his wrists were bound.
Startled, he looked into an evil face.
desperately keen
remembering
a sudden
penetrating look
his face going hot
for a moment
De weg door Ajam’s dorpje op de droge hoogvlakte is vrijwel het hele jaar een zacht en kleurrijk tapijt. Letterlijk.
Ajam’s moeder leidt de plaatselijke tapijtwerkplaats, waar tapijten in veel verschillende motieven, kleuren en afmetingen met de hand geweven of geknoopt worden door vrouwen en kinderen.
Haar moeder heeft haar verteld dat sommige van de ingewikkeldste ontwerpen al honderden jaren op dezelfde manier worden gemaakt.
En als ze klaar zijn, dan helpt Ajam mee om de tapijten uit te spreiden op de zanderige weg, zodat hun kleuren kunnen verbleken in de felle zon.
De dorpelingen lopen over de tapijten heen. En ze laten er zelfs hun ezeltjes en geiten overheen lopen. Ajam en haar vriendinnetjes spelen op de tapijten, en de jongens uit het dorp voetballen erop.
En heel af en toe rijdt er een auto of een motor door het dorpje, ook over de kleurrijke tapijten.
Ongeveer eenmaal per week …
The road through Ajam’s village on the dry plateau is a soft and colorful carpet almost all year round. Literally.
Ajam’s mother runs the local carpet workshop, where carpets in many different designs, colors and sizes are woven or knotted by hand by women and children.
Her mother told her that some of the most intricate designs have been made the same way for hundreds of years.
And when they’re done, Ajam helps spread the carpets out on the sandy road, so their colors can fade in the bright sunlight.
The villagers walk over the carpets. And they even let their donkeys and goats walk over them. Ajam and her friends play on the carpets, and the boys from the village play football on them.
And every now and then a car or a motorcycle drives through the village, also over the colorful carpets.
About once a week …
Er werd geen AI gebruikt bij het maken van deze Blog.
AI = Artificial Intelligence = Kunstmatige Intelligentie.
(De afkorting KI heeft in het Nederlands al diverse andere betekenissen.)
Alles wat je op deze Blog ziet en leest is door mij gemaakt en is het resultaat van mijn verbeelding, mijn creativiteit, mijn gedachten, mijn gevoelens, mijn intelligentie, mijn kennis, mijn individualiteit, mijn herinneringen, mijn ervaring, mijn opmerkzaamheid, mijn feilbaarheid, mijn taalgevoel, mijn talent, mijn inspanning, mijn haperende concentratie, mijn perfectionisme en mijn doorzettingsvermogen.
Ik heb geen kennisbronnen illegaal gekopieerd, geen copyrights geschonden en geen intellectuele diefstal (plagiaat) gepleegd voor het maken van deze Blog.
Kunstmatige intelligentie daarentegen is niets anders dan supersnelle reproductie en combinatie van andermans data. Data die in veel gevallen onrechtmatig is verkregen.
Intelligentie lijkt mij daar niet het juiste woord voor.
Wat eraan ontbreekt zijn inlevingsvermogen, (diverse niveaus van) bewustzijn, geweten, gevoel, moraal, herinnering, zelfcorrectie, interactie, en alles wat ons mensen verder nog onderscheidt van supersnelle kopieer- en combineersoftware.
Ik vraag mij af: …
