Vandaag ben ik 58 jaar geworden.
Dat kun je met de beste wil van de wereld geen middelbare leeftijd meer noemen, tenzij je gelooft dat ik 116 jaar oud ga worden.
Ik ben al flink over de helft en ook al flink versleten, maar heb veel wijze lessen geleerd.
Dat we zelf bepalen wat de zin van ons leven is, bijvoorbeeld.
Dat we niet door andere mensen moeten laten bepalen wie wij zijn en wat wij met ons leven moeten doen.
Dat het leven bestaat uit tijd, dat het eindig is, dat het steeds sneller lijkt te gaan.
Dat ook wijzelf bestaan uit tijd en dus eindig zijn. Dat die eindigheid het leven juist de moeite waard maakt, kostbaar maakt.
En dat we aan die vluchtige tijd zin kunnen geven door er stukjes van te grijpen en ze te vertragen.
Door ze een zinvolle invulling te geven, zoals tijd doorbrengen met onze dierbaren, uitstapjes maken, nieuwe ervaringen opdoen, lezen, schrijven, kunst kijken, kunst maken, naar muziek luisteren, muziek maken, mensen helpen, dieren verzorgen, tuinieren, de natuur bewonderen en haar helpen beschermen.
Het leven dat in een hoog tempo voorbijraast af en toe bij de kladden pakken en goede herinneringen maken. En van de negatieve ervaringen, die evengoed deel uitmaken van ons leven, positieve lessen leren.
En soms gewoon in een luie stoel genieten van het voorbijgaan van de tijd.
Geluk bestaat uit schaarse en dus kostbare fijne momenten en uit goede herinneringen. Niet uit het najagen van alsmaar meer, alsmaar beter, alsmaar hoger, alsmaar opwindender – want dan hebben we nooit genoeg –, maar uit het genieten van het hier en nu, van dat wat er is.
Van de prachtige natuur, die tegelijk vluchtig en tijdloos is.
En ons niet druk maken om dat wat er nu niet is, wat er niet meer is en wat er nog niet is en er waarschijnlijk ook nooit zal zijn.
Geluk bestaat uit volop leven in het moment en ons niet druk maken om onze beperkingen.
Geluk bestaat uit het genieten van alle vormen van liefde, van verbeelding, van creativiteit, van de natuur en van al het moois dat we al meegemaakt hebben.
Totdat onze tijd erop zit en wij de atomen waaruit we zijn opgebouwd teruggeven aan het universum.
Ik ben dankbaar dat ik al 58 jaar leef, ik koester veel dierbare herinneringen en hoop dat er nog een aantal bij mogen komen.
Hiep hiep hoera!