zie ze gaan
tussen de huizen
kantoren, flatgebouwen, hoogbouw
over asfalt, langs beton
gejaagd, gehaast, gestrest
constant omgeven door
lawaai, licht, drukte
verkeer, commercie
files, luchtvervuiling
hun blik en aandacht op
hun elektronica
zich amper nog bewust van
hun eigen innerlijk, laat staan
van de natuur, van het
wonder van het universum
dat hen omringt
van het leven zelf
van rustig zitten of liggen
voelen, luisteren, ruiken
drijven, neurieën, dansen
ademhalen, zijn
van de zon op hun huid
de bries door hun haar
van de geuren van
de natuur, de kleuren
van de seizoenen
vergeten dat ze onlosmakelijk
deel uitmaken van de natuur
van de dierenwereld, van
alles wat leeft en bestaat
altijd bezig met cijfertjes
met tijd, met geld verdienen
en het uitgeven
meer, meer, meer
nooit genoeg tijd
geld en bezittingen
nooit meer tijd voor
wat ze echt nodig hebben
misschien zijn ze het vergeten
die doorsnee stadsmensen