Ze hebben hem veranderd,
de stoep voor hun huis.
Ze hebben er een boekenkastje
geplaatst, hun ‘Gratis Biebje’.
Daarmee hebben ze de beleving
van de wandelaars en fietsers op
die stoep voorgoed veranderd.
Voortaan zullen die, of ze willen
of niet, denken aan boeken,
aan lezen, aan zal ik wel of
zal ik niet, aan eigenlijk heb ik
haast, en geen tas mee.
Of aan: ik hou niet van boeken, ik
lees niet graag. Maar het is moeilijk
te negeren. Ongemak, niets voor mij.
Of ze kijken er straal aan voorbij.
En de stoep is ook nog op een
andere manier veranderd.
Er passeren grotendeels eerlijke
mensen, en af en toe hufters.
Die hebben niet genoeg aan
één gratis boek per persoon per
dag, en die stelen, het liefst in
het donker, tientallen boeken.
Iedere passant is nu een lezer
of een niet-lezer, en blij, dankbaar,
onverschillig, of juist hebzuchtig.
Niet meer zomaar een passant.
Ze hebben de stoep voor hun huis
voorgoed veranderd.