Marc en ik kijken graag naar kwissen op televisie.
Bijvoorbeeld op de Nederlandse tv Twee Voor Twaalf en De Slimste Mens en op de Engelse BBC Eggheads en Mastermind.
En we doen ook graag thuis op de bank mee.
We zijn beiden in heel veel dingen geïnteresseerd, maar hebben helaas niet zo’n goed geheugen. Dus als je ons zou kunnen observeren terwijl we een kwis kijken, zouden we onbedoeld hilarisch overkomen.
Er wordt bijvoorbeeld een vraag gesteld over een bepaald historisch verdrag.
Dan zegt een van ons:
‘Oh ja, eh…, wacht! Daar heb ik vorige week net over gelezen!
Eh…., hoe heet dat nou ook weer?’
Of: ‘Oh ja, daar heb ik eergisteren net een documentaire over gezien!’
Of: ‘Ja, ja, dat heb ik vroeger op school geleerd! Eh…?’
Of: ‘Ik las dit onlangs op het internet! Eh… Toe nou! Ik wéét dit!
Eh… Maar nu even niet…’
Ondertussen is de tijd waarin het antwoord gegeven moest worden alweer verstreken.
En bij een volgende vraag, over een filmster bijvoorbeeld – vooral Marc kijkt veel films, ik ben meer een boekenlezer – zegt Marc:
‘Oh, ja ja ja! Eh…., toe nou! Die lange man met die brede schouders en dat donkere haar! Met die doordringende ogen!
Eh…. Die speelde ook in die andere film, die van vorig jaar, eh…, dat was een vervolg op die goede, die we samen gekeken hebben. Weet je nog wel? Die met dat misdaadsyndicaat!
Enne…, met die lange blonde tegenspeelster, hoe heet ze ook alweer?
Eh…, die met die blauwe ogen en die aparte stem! Die laatst in het nieuws was. Omdat, eh…, ja, waarom ook alweer?
Oh ja, eh…, wacht…, nee, toch niet. Ja, wacht!
Hij speelde ook in die film die ik een paar maanden geleden gezien heb…., weet je nog wel?’
‘Nee, want die heb ik immers niet gezien.’
‘Ja maar…. die heette The dinges town of eh…. dinges, ofzo.’
En dan ik, bij een vraag over een schrijver:
‘Oh ja ja ja, dat boek heb ik gelezen! Het staat zelfs bij ons in de boekenkast!
Eh…., hoe héét die man nu ook alweer?
Zijn achternaam heeft twee lettergrepen! En begint met een B! Maar eh….?
Ik kom er niet op…, eh, toe!’
Een volgende vraag, over een chemisch element:
‘Oh ja, die weet ik! Dat is tin! Nee…, wacht…, nee, het is aluminium!
Of nee…, toch niet, kom op, dat andere…!’
Te laat. ‘Argh!’
Of het antwoord schiet een van ons te binnen net nadat de kandidaat op tv het al genoemd heeft.
‘Ja, dat is het! Dat wist ik ook! Maar eh… niet snel genoeg….’
Of: ‘Oh, die vlag, ja….., die ken ik! Die is van…., van Equa…., nee, wacht, die is van Boli…..’ Kandidaat op tv: Bolivia. ‘Juist ja, Bolivia! Dat wíst ik!’
Af en toe geven we op tijd, voordat een kandidaat op tv dat doet, het juiste antwoord. En dan zijn we even heel trots. Hoera! Maar meestal blijft het antwoord liggen op het puntje van onze tong. Zelfs als we elkaar aanvullen.
Het is nogal druk op die puntjes van onze tongen.
Onze favoriete kwis is Eggheads van de BBC, waar jammer genoeg al jaren geen nieuwe afleveringen meer van gemaakt worden. Die is multiple choice, dus het juiste antwoord komt, samen met twee andere antwoorden, in beeld. En als je een antwoord eigenlijk wel weet, maar je komt er zo snel niet op, dan is dat natuurlijk ideaal. Je hoeft het enkel op te lezen. Dus als we Eggheads kijken voelen we ons slimmer, hoewel we nog altijd niet genoeg weten om succesvol in de opnamestudio mee te kunnen doen.
Dingen slecht onthouden heeft wel als voordeel dat we eindeloos naar herhalingen van kwissen kunnen kijken. We zijn de juiste antwoorden toch al lang weer vergeten.
Ons gatenkaasgeheugen en onze frustratie hierover weerhouden ons er niet van om nog altijd met veel plezier vanaf de bank te kijken naar en mee te doen met kwissen op televisie.
Omdat ik ook déze woorden niet kan onthouden, heb ik ze even voor je opgezocht:
– Lethologica = het onvermogen om het woord waarnaar je zoekt op te roepen (het puntje-van-de-tong fenomeen).
– Lethonomia = het onvermogen om je de juiste naam te herinneren.