Ik ben gek op boeken.
Al zolang ik kan lezen hou ik van alle soorten boeken: fictie en non-fictie, romans, korte verhalen, poëzie, boeken in ieder genre, over elk mogelijk onderwerp.
De openbare bibliotheek in het dorpshuis was een van mijn favoriete plekken in mijn jeugd, met zijn holle stilte, verbroken door aarzelende pianotonen uit de erboven gevestigde muziekschool, en zijn typische stoffige boekengeur. Ook de mensen die ik er aantrof fascineerden me: boekenliefhebbers van alle leeftijden, gelijkgestemden. De enthousiaste vrijwilligsters achter de balie, die zo genoten van de onmiskenbare passie voor lezen van dat verlegen kleine meisje.
Hoewel ik later in mijn leven minder tijd had om voor mijn plezier te lezen, ben ik mijn liefde voor boeken nooit kwijtgeraakt.
Ik hou op verschillende manieren van boeken. Ik hou van de verhalen die erin verteld worden, ik hou van het verhaal van hun ontstaan, van hoe ze bedacht en geschreven zijn door de auteur, van hoe ze ontworpen, gedrukt en uitgegeven zijn; ik hou van het verhaal van de boeken zelf, van hoe lang ze al bestaan en wat ze meegemaakt hebben en door wie ze gelezen zijn. Bovenal hou ik van hoe een boek me meeneemt op avontuur, van de emoties die het oproept, van de verbazing, de verwondering, van de verruiming van mijn blikveld en de verrijking van mijn leven.
Via het internet, tv en streamingdiensten kan ik me eindeloos laten vermaken en op een passieve manier zoveel verhalen tot me nemen als ik maar wil – binge-watchen desnoods – maar niets geeft dezelfde diepgang en hetzelfde genot als de tijd en de moeite te nemen om me vast te bijten in, zelf in gedachten de beelden te vormen bij, me te verbinden met en me onder te dompelen in, één specifiek verhaal.