BG 185 – Stiftgedicht (Blackout Poem)

Sommigen werden meteen
de voorlopers
en tegenhangers
en die
werden genoemd
Later kwamen de
vooral in het zwart
Er waren
En dan vergeet ik er vast nog
veel
dat moest zo lijken
zo divers
benoemd
Translation:
Gedichten in allerlei vormen en maten.
Sommigen werden meteen
de voorlopers
en tegenhangers
en die
werden genoemd
Later kwamen de
vooral in het zwart
Er waren
En dan vergeet ik er vast nog
veel
dat moest zo lijken
zo divers
benoemd
Translation:
opeens door gaten
in het frisgroen bladerdak
felle zomerzon
de geur van winter
van tussen de bladzijden
en leder, het boek
jawel ja, juist ja, jij joh
jouw just-in-time justifiëren
je juichende junior joyrijden
je joviale jaszak, je junkmail
jouw jeukerige, jaknikkende janboel
je jawoord, jouw joggingbroek, jullie juwelen
je jachtstoet, jachthaven, je jazzy jubeltenen
jijzelf, jij jengelt je jaaropgave
jullie jeugdige junkfood – jemig – jetlag
je juistheid, je jeugdwelzijnsbeleid
jullie juridische jaarafsluiting
je jugenstil jubileumnummer
jouw jeukende juxtapositie
jawel ja, juist ja
je juichend jukbeen
Regen,
donkere luchten,
donderslagen en bliksemschichten,
woest vallende kleurrijke bladeren.
Herfst!
Rain,
dark skies,
thunder and lightning,
ferociously falling colorful leaves.
Autumn!
hoofd in telefoon
nog net op tijd ontweken:
homo appicus
zie ze gaan
tussen de huizen
kantoren, flatgebouwen, hoogbouw
over asfalt, langs beton
gejaagd, gehaast, gestrest
constant omgeven door
lawaai, licht, drukte
verkeer, commercie
files, luchtvervuiling
hun blik en aandacht op
hun elektronica
zich amper nog bewust van
hun eigen innerlijk, laat staan
van de natuur, van het
wonder van het universum
dat hen omringt
van het leven zelf …
zij
die hij begeerde
had hij
vanzelfsprekend
verward
Zij bekeek
en verliet
hem
Hoe zou ze kunnen weten
Translation:
tussen de rommel
van de laatste winterstorm
schuchtere krokus
De wereld is bedekt met wit als ik mijn bed uitkom.
Het gras verloor tijdelijk zijn groen en schenkt bescheiden schitterlicht.
Vlak en strak is plots het dak, van huizen en garages.
Geparkeerde auto’s zijn met kille glitters ingepakt.
En ieders adem wolkt en wolkt vooruit.
Het zou zo koud niet moeten zijn, die magisch witte wereld.
Na rijp beraad verdwijnt de stilte van de schittering.
Rijpt de ochtend tot een bijzonder alledaagse dag.
men had
hem
Die avond
voor
de twist
, niet zonder ongeduld,
beiden
iets te vertellen
Voor welke zou jij kiezen?
Translation:
winter bij de haard
dik boek in beide handen
gloeiend avontuur
Voor mij
gezichten uit één vorm
Biecht de waarheid op
in de duisternis
ik wil luisteren
opgewonden
wanneer dat te gevaar-
lijk wordt dan ga ik
je
zou verbaasd zijn
maar ik wist
Het al
Translation:
van jezelf
ontstaat er frustratie
waarom weet
je niet
jouw afreageren
voel je
op honderden manieren
Translation:
bij het ontwaken
diepe sporen van dromen
in de rechterwang
(Mama M, papa A, opa P, en andere familieleden: Van Harte Gefeliciteerd!)
lief, lief klein mensje
ik ben zo blij, ik wens je
een heel gezond lang leven
van huisje, boompje, beestje
en af en toe een feestje
grote warme knuffels
en brede schaterlachen
voetjes in het blote gras
een schepje in een zandbak
een plank vol fijne boeken
en stiften en papier
een puppie of een kitten
schoten om op te zitten
handjes aan het stuur
en ’s avonds voor het slapengaan
een zoen van mamapapa en
een voorleesavontuur
koud en blinkend wit
van ragfijne kristallen
verdampt in de zon
groot verdriet
dat
zich met andermans
zaken bemoeide
de brutaliteit
van
het ongepaste
heeft
verleden week nog
zijn
hart gebroken
Hoe kan
die bang is
vergeten
Translation:
Papa papa papa
papa papa!
Ja, zoeteke?
Ik ga vliegen papa papa.
Goed zo.
Ze zet af en springt omhoog
vliegt dan met een grote boog …
Op hun sterfst
In het midden van de herfst
zijn de bladeren op hun sterfst
ze tonen met hun laatste kracht
oogverblindende kleurenpracht
voordat ze neerwaarts wervelen
wijl regen en wind ons vervelen.