BG 141

BG 141 – Het Schommelrijk

‘Niet te hoog op die schommel!’ riep een onbekende mannenstem achter haar. Maar ze trok zich er niets van aan. De constructie kraakte af en toe, maar kon haar bijna volwassen lichaam prima dragen. Met haar handen stevig om de ruwe touwen, zittend op het gladgesleten eiken plankje, zwaaide ze haar benen recht naar voren en hangend in de touwen met de wind door haar haren ging ze alsmaar hoger en hoger.
Op het hoogste punt had ze even het gevoel dat haar ingewanden een sprongetje maakten, daarna zwaaide ze achteruit weer naar beneden. Voorbij het laagste punt trok ze haar voeten omhoog richting het plankje. Hoog achteraan hing ze een fractie van een seconde stil voordat ze met nog meer vaart en gestrekte benen trekkend aan de touwen weer naar voren zoefde.

Alsmaar hoger en hoger ging ze. Ze had het gevoel dat ze vloog, dat ze vrijkwam van de grond, van dit speelplein, van haar oude buurt, van haar bekrompen thuis.
Woehoe! Hoger en hoger! Naar voren – strekken, naar achteren – vouwen.
Strekken – vouwen, strekken – vouwen, strekken – vouwen.
Ze kon al over de bomen in de verte kijken en er miniatuurhuisjes zien staan en kleine autootjes en mensjes zien bewegen.
Een gevoel van ultieme vrijheid overspoelde haar.

‘Niet zo hoog op die schommel!’, riep diezelfde mannenstem achter haar. Oh nee? …

Read More »BG 141 – Het Schommelrijk

BG 141 – The Swing Realm

“Not too high on that swing!” shouted an unfamiliar male voice behind her. But she didn’t care. The construction creaked every now and then, but it was able to support her almost mature body just fine. With her hands tightly wrapped around the rough ropes, sitting on the smooth-worn oak plank, she swung her legs straight forward and hanging in the ropes with the wind through her hair she went higher and higher.

At the highest point she felt for a moment like her intestines made a little jump, then she swung back down again. Past the lowest point she pulled her feet up toward the plank. High up at the back she hang motionless for a split second before whizzing forward again with even more speed and stretched legs, pulling on the ropes.

She went higher and higher. She felt like she was flying, like she was being released from the ground, from this playground, from her old neighborhood, from her narrow minded home.
Woohoo! Higher and higher! Forward – stretch, backward – fold.
Stretch – fold, stretch – fold, stretch – fold.
She could already look over the trees in the distance and see miniature houses and tiny cars and tiny people moving.
A sense of ultimate freedom washed over her.

“Not so high on that swing!” the same male voice called from behind her. Oh no? …

Read More »BG 141 – The Swing Realm