gil

BG 168 – De gil

Een ijzingwekkende gil sneed door de koude mistige nacht.
Ze schrok. Wat was dat? Een vrouw? Ze zette het geluid van de tv uit, hield haar adem in en luisterde.
Aanvankelijk hoorde ze niets, maar net toen ze weer moest ademen, klonk het gedempte geluid van wegrennende schoenen door de uitgestorven straat, gevolgd door een geladen stilte.

Wat moest ze doen? Naar buiten gaan om te helpen?
Had er echt iemand hulp nodig, of had ze zich die angstkreet maar verbeeld?
Ze deed de lichten uit in haar woonkamer en atelier. Nu scheen er enkel nog een zwakke strook licht van een straatlantaarn naar binnen, daar waar een van de rolluiken niet meer goed sloot. Ze liep erheen, bukte zich en tuurde door de opening naar buiten.

Op het eerste gezicht was er niets te zien.
Weer hield ze haar adem in om goed te kunnen luisteren.
Even dacht ze een nieuwe gil te horen, maar dat bleek …

Read More »BG 168 – De gil

BG 76 – Zinvol

Gillen deed ze normaal niet, dus de andere kinderen, die in een kring om haar heen stonden, hadden dat nooit eerder gehoord; maar het werd volgens haar hoog tijd dat de volwassenen in hun brave rijtjeshuizen achter hun pasgemaaide tuintjes aan weerszijden van de straat zich realiseerden dat zij, de jeugd van tegenwoordig, er ook nog waren, dus zette ze zich schrap en liet ze de luidste en langste gil horen die technisch gezien met menselijke stembanden geproduceerd kon worden, waarna ze tevreden vaststelde dat er over de saaie straat een oorverdovende stilte viel.