BG 120 – Stiftgedicht (Blackout Poem)

zij
die hij begeerde
had hij
vanzelfsprekend
verward
Zij bekeek
en verliet
hem
Hoe zou ze kunnen weten
Translation:
zij
die hij begeerde
had hij
vanzelfsprekend
verward
Zij bekeek
en verliet
hem
Hoe zou ze kunnen weten
Translation:
(Dialoog tussen twee buurvrouwen van middelbare leeftijd op een bankje op het platteland.)
– Over gisteravond.
– Ja?
– Gisteravond laat.
– Wat was er gisteravond laat?
– Ik dacht dat ik wat hoorde toen.
– Oh?
– Ja.
– En wat dacht je toen te horen?
– Gestommel.
– Gestommel…
– Ja. Gestommel in de verte.
– Hm.
– Het kwam bij jou vandaan.
– Oh?
– Het klonk in de buurt van jouw huis.
– Oh. Het klonk bij mij, dat gestommel?
– Ja.
– Dat kan natuurlijk.
– Heb jij het ook gehoord?
– Hoe laat was dat precies?
– Ik weet niet. Tegen middernacht, denk ik.
– Dus jij was nog wakker tegen middernacht?
– Ja, ik kon niet slapen.
– Ik dacht al. Normaal ga je toch vroeg slapen?
– Ja, dat is waar. Maar gisteren lukte dat niet.
– Da’s jammer.
– Ja.
– Dus….
(stilte)
– Maar heb jij het ook gehoord? …
men had
hem
Die avond
voor
de twist
, niet zonder ongeduld,
beiden
iets te vertellen
Voor welke zou jij kiezen?
Translation:
Is het leven leuk? Natuurlijk! Dat beslis je zelf.
Jij beslist waarnaar je kijkt en luistert, jij beslist waar je je aandacht op richt.
Heb ik alle antwoorden? Welnee – ik rommel ook maar wat aan.
Maar dit weet ik wel: wie zich uitleeft in creativiteit heeft geen ruimte voor doemdenkerij.
Zie hier mijn blog.